O. Paleczny

Urodził się 9 maja 1959 roku w Szczecinie. Do zakonu Posługujących Chorym (OO. Kamilianie) wstąpił w 1987 roku, śluby wieczyste złożył w 1993 roku a święcenia kapłańskie otrzymał 21 maja 1994 roku z rąk J.E. Ks. Kard. Józefa Glempa w Warszawie. O. Bogusław przez całe swoje życie zakonne oddany był służbie ludziom bezdomnym. Swoją działalność rozpoczął jeszcze w trakcie studiów seminaryjnych  od dowożenia gorących posiłków, wydawanych bezdomnym przy Dworcu Centralnym w Warszawie. Służyły mu do tego samochód terenowy UAZ i kuchnia polowa nieodpłatnie przekazana przez Wojsko Polskie. Wiosną 1991 roku za zgodą władz zakonnych powołał do istnienia Kamiliańską Misję Pomocy Społecznej (KMPS) działającą w ramach i strukturach Zakonu Posługujących Chorym.  W tym samym czasie Polskie Koleje Państwowe użyczyły mu pomieszczenie przy peronie WKD, gdzie po gruntownym remoncie i zakupie sprzętu powołał do istnienia Punkt Pomocy Medycznej „Św. Kamil”. W Punkcie były wykonywane zabiegi pielęgniarskie i udzielane specjalistyczne porady lekarskie w zakresie chorób wewnętrznych, chirurgii ogólnej, endokrynologii i neurologii. Ponadto w Punkcie wydawana była odzież, bielizna i obuwie z darów. Codziennie było przyjmowanych około 40 pacjentów. W grudniu 2009 roku na skutek nowelizacji ustawy z 2004 roku, która zablokowała możliwość finansowania placówek medycznych nie będących ZOZ-em lub NZOZ-em Punkt Pomocy Medycznej przestał działać. Ze względu na warunki placówki rejestracja jej w NFZ była nie możliwa, a co za tym idzie nie możliwy był kontrakt z NFZ.

Dzięki staraniom O. Bogusława od marca 1996 roku na tyłach Dworca Centralnego działał „Bar Marta”, gdzie codziennie setki osób otrzymywało ciepły posiłek. Zapewnienie podstawy wyżywienia osobom bezdomnym przebywającym na Dworcu Centralnym zapobiegało wyszukiwaniu przez nich resztek żywności w śmietnikach a także proszeniu o pomoc przechodniów i podróżnych. Zawsze świeże, dobrze przygotowane, pełnowartościowe i w miarę możliwości urozmaicone posiłki zapobiegały powstawaniu wielu chorób i schorzeń u bezdomnych. Niestety wskutek zmiany zagospodarowania przestrzennego w centrum Warszawy we wrześniu 2009 roku Bar „Św. Marta” został zamknięty. W 1998 roku w warszawskiej dzielnicy Ursus O. Bogusław otworzył i do końca swoich dni kierował Pensjonatem Socjalnym „Św. Łazarz”, gdzie bezdomni mogą znaleźć schronienie i drogę wyjścia z bezdomności. Śp. O. Bogusław znany był ze swojej działalności artystycznej. Śpiewał i grał na gitarze. Nagrywał piosenki religijne i wydał 9 płyt: Totus Tuus, Kolęda Bezdomnych, Ave Maria, Najświętsza Maryja, Stepem Kazachstanu, Chwała Panu, Kochajmy bajek cudowny świat, Modlitwa oraz Kolędy Serca. Piosenka Cygańska Madonna z pierwszej płyty „Totus Tuus” ostała uznana przez słuchaczy Radia Maryja piosenką roku 1998. W dużej mierze to właśnie dzięki środkom uzyskanym z koncertów mógł prowadzić swoją działalność oraz na bieżąco przeprowadzać najpotrzebniejsze remonty. W 1997 roku o. Bogusław otrzymał medal Bóg zapłać od miesięcznika „Powściągliwość i Praca” za profesjonalne rozwiązania w pracy charytatywnej. Był osobą niezwykle zdeterminowaną w walce o pomoc dla bezdomnych. W 1998 roku wraz z bezdomnymi protestował na hali dworca centralnego, w celu wymuszenia od władz gruntu pod budowę noclegowni. W 2007 roku w towarzystwie swych podopiecznych na sesji radnych m.st. Warszawy tuż przed ich spotkaniem opłatkowym domagał się pieniędzy na remont dachu swojego schroniska. Jesienią 2006 roku wraz z bezdomnymi zaczął budować 17 metrowy jacht którym mieli wspólnie popłynąć dookoła świata. Uważał, że bezdomni muszą mieć jakieś wyzwania i tylko w ten sposób można myśleć o wyciągnięciu ich z bezdomności. Bóg Ojciec powołał go do siebie nagle. Zmarł 2 czerwca 2009 roku. Przyczyną śmierci był rozległy zawał serca. Wierzymy, że z góry czuwa nad swoimi podopiecznymi i dziełami, które stworzył. Nam pozostała pamięć i modlitwa. Wieczny odpoczynek racz Ojcu Bogusławowi dać Panie...